สวัสดีค่ะทุกคน นี่ 'ดันพาวน' เองนะคะ

ทุกคนเรียกเราว่า 'เนย์' ก็ได้ค่ะ

เนย์รู้สึกยินดีมาก ๆ ที่ทุกคนแวะเข้ามาชมเว็บไซต์ของเนย์

อันดับเเรกทุกคนอาจจะสงสัยว่า ดันพาวน คืออะไร

​

ดันพาวน คือ นามปากกาของเนย์เองค่ะ

​

ดันพาวน มาจากคำผวนของคำว่า ดลภวรรณ

เนย์มองว่าตัวเองมีก้อนความคิดบางอย่างที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในใจ

มันเริ่มก่อตัวขึ้นจนใหญ่มากพอที่ทำให้เนย์รู้สึกถึงมันได้

แต่ก็อธิบายไม่ได้ว่าเจ้าก้อนความคิดนั้นมันคือตะกอนความคิดรูปแบบใด

มันใช่ความเศร้าหรือเปล่า เนย์ก็ไม่แน่ใจนัก

เป็นก้อนความสุขงั้นเหรอ เนย์ก็คิดว่าไม่ใช่แน่นอน

มันคงเป็นก้อนความรู้สึกบางอย่างที่เป็นเหมือนเพื่อนแท้ในยามที่เนย์หลงทาง

​

ไม่ใช่เพื่อนแท้ในแง่ของการพาตัวเองกลับเข้าสู่เส้นทางเดิมที่เคยเดินจากมา

เเต่มันเป็นเพื่อนแท้ในแบบที่พร้อมจะพาเราหลงทางไปด้วยกัน

​

บางครั้งเนย์ก็อยากที่จะกำจัดมันออก แต่ในขณะเดียวกันก็ขาดมันไปไม่ได้

ก้อนปริศนานี้คอยขัดขวางไม่ให้เนย์มีความสุขจนเกินไป

ไม่ให้เหลิงกับความสำเร็จระหว่างรายทางมากไปนัก

ในขณะเดียวกันมันก็ฉุดห้ามไม่ให้เนย์เศร้ากับความล้มเหลวด้านต่าง ๆ เกินไปนัก

เหมือนเดินวนอยู่ในเขาวงกตที่วกไปวนมา

ดังนั้นนามปากกา “ดันพาวน” เเค่ที่ฟังดูก็รู้ว่าไปไม่ถึงที่หมายแน่ ๆ เลยใช่ไหมคะ

แถมออกจะน่าขำนิด ๆ ด้วย

ดังนั้นชื่อดันพาวนจึงเป็นชื่อที่เนย์อยากใช้เรียกตัวเอง

กับเจ้าก้อนตะกอนความคิดเพื่อนรักที่ไม่มีวันหาคำตอบได้ว่ามันคืออะไร

เราจะอยู่คู่กันไป เป็นดันพาวนที่คลุมเครือหาทางออกไม่เจอ

เเล้วก็เดินวกวนกันต่อไป เหมือนสิ่งที่สะท้อนผ่านงงานเขียนของเนย์นั่นเเหละค่ะ

:]

​